Alleenstaande ouders

In 2008 was mijn eerste keer bij de zomerweken. Dat was ook de eerste keer dat ik alleen met mijn dochter op vakantie ging. Ik vond het heel spannend. Ik was toen op internet een beetje aan het zoeken, vooral naar iets voor alleenstaande ouders, en toen kwam ik bij de site van OneTogether terecht (een site voor singles en alleenstaande ouders). Bij hen kon je in dat jaar ook bij VakantieAnders op vakantie gaan. Ik zag een foto van zo’n tipi en dacht bij mezelf dat is leuk! Het verhaaltje dat OneTogether er bij had geschreven sprak me ook aan, dus ik heb toen nogal impulsief geboekt. Toen het wat dichterbij kwam ben ik maar eens naar de site van VakantieAnders gegaan en toen schrok ik toch wel een beetje! Ik dacht ‘huh, wat is dit nou?’ Met mediteren had ik weinig ervaring, evenals familieopstellingen, haptonomie, Body & Mind… Maar ik heb het niet afgezegd.

Er werd veel gedanst

Toen we daar aankwamen voelde het eigenlijk meteen goed. We zijn een week gebleven. Het was heel mooi weer en het was geloof ik de drukste week ooit. Je had soms niet eens warm water, of de wc’s deden het niet. Maar dat stoorde me eigenlijk helemaal niet, ik voelde me op mijn gemak. Het was de eerste keer in zo’n tipi en ik zat daar in de Ardennen ook wel op mijn plek. Het is me toen goed bevallen allemaal, ook het gezamenlijke eten en elkaar helpen.
Wat me dat eerste jaar ook is bijgebleven, is dat er heel veel gedanst werd. Ik vond dat heerlijk! Dan had ik overdag een cursus of een workshop gedaan en tijd met Nora (mijn dochter) doorgebracht en nadat ik haar ‘s avonds naar bed had gebracht, ging ik nog even naar de bar voor een biertje of wijntje, om vervolgens nog tot een uurtje of 1 te dansen daar. Geweldig! En als Nora dan om 8 uur weer wakker werd dan maakte me dat niets uit, dan stond ik ook gewoon op. Dat was prima.
Nora vond het eerste jaar heel leuk. Ze had veel vriendinnetjes en de tipi vond ze ook leuk. Vaak gingen ze dan met z’n alle in de tipi spelen en dan lag alles overhoop. In het begin lette ik er vooral op dat alles dan weer op de oorspronkelijke plaats kwam, maar later dacht ik bij mezelf ‘het is ook wel prima zo!’ Ik ben daar gaande jaren wel anders mee omgegaan, dat een kind gewoon een kind mag zijn en dat het niet allemaal moet zoals ik het wil. Je moet een kind af en toe gewoon kunnen laten.

Body en Mind

In 2009 ben ik opnieuw met Nora naar de zomerweken gegaan. Ik had toen een vriendin waarmee Nora en ik vóór de zomerweken een week naar Kreta zijn geweest. We verbleven toen in een heel luxe appartement. Wat we van te voren hadden gereserveerd was overboekt, dus toen mochten we in het penthouse! Echt prachtig. Daarna zijn we dus naar VakantieAnders gegaan, wat natuurlijk een heel groot verschil was. Dat was mooi om te ervaren, ook vooral voor Nora. Ze zag dat je luxe hebt, maar dat er ook niks mis is met het back to basic kamperen.
Dat jaar was de eerste keer dat ik Body & Mind heb gedaan en in dat jaar heb ik Bauk ook leren kennen. Wij deden toen veel samen bij Body & Mind en dat voelde vertrouwd. Ik vond het niet gek om Body & Mind te doen. Als buitenstaander zou je snel kunnen denken van ‘wat gebeurt hier allemaal?!’, maar ik was hier gewoon klaar voor denk ik. En dit voorval zal me ook altijd bijblijven: we zaten tijdens de cursus in een kringetje en toen werd er verbinding met elkaar gemaakt door de voet van de ander naast je te pakken en de grote teen in je mond te stoppen. Dit was heel apart, maar wel bijzonder. En iedereen deed mee!

Tijdens die cursus is er veel met me gebeurd. Ik had een stukje uit te zoeken met mezelf. De oefeningen hebben diepe indruk op mij gemaakt en dat heeft behoorlijk wat los gemaakt. Dat je bijvoorbeeld de kleuren van de natuur intenser kan zien heb ik toen ervaren. Dat je denkt van wow! Dat je, als je verdriet hebt, het dan ook weer een gevoel van warmte en vreugde kan geven.
Aan een dreamtimehealing doe ik graag mee. Dat jaar begeleidde o.a. Koen de healing. Hij speelt didgeridoo en ik vind het geweldig om naar dat geluid te luisteren. Ik kan me een keer herinneren dat hij met dat ding rondliep en ik al half weg was maar wel dat ik de geluiden nog hoorde, en toen kwam hij met dat ding vlak langs mijn oor. Het geluid en de trillingen gingen m’n hele lijf door, echt geweldig.

Masseren

In 2008 en 2009 was ik dus met Nora bij de zomerweken. Ik deed ‘s middags vaak geen workshops, maar dan ging ik met Nora eropuit. Dan gingen we bijvoorbeeld zwemmen, wandelen of naar het riviertje toe. Ik wilde, doordat zij zich ’s ochtends aan moest passen, er ’s middags meer voor haar zijn. In 2010 ben ik alleen gegaan en toen had ik meer ruimte voor mezelf. s’ middags deed ik dan wel workshops. Dat jaar heb ik bij Carla een cursus massage gedaan, dat vond ik mooi om te doen. Ik vind ontvangen altijd fijn, maar geven vind ik ook fijn en dat kan ik misschien wel beter dan ontvangen. Als ik druk in mijn hoofd ben en ik ga vervolgens masseren, dan kan ik daar los van komen en dan word ik rustiger.
In 2010 kwam ik meer met Luc en Carla in contact. Ik denk omdat ik ook meer tijd had om ze op te zoeken, het was namelijk een kleinere groep, maar ook omdat ik een cursus deed bij Carla. Toen ontstond er een intensiever contact tussen ons. Zaterdagochtend, toen ik weer terug naar Nederland wilde gaan, kwam Carla naar me toe gelopen. Ze keek best serieus en zei “Carry, kan ik jou even spreken?” Ik schrok eigenlijk een beetje, ik dacht bij mezelf ‘heb ik iets verkeerd gedaan?’ Ik liep mee naar de yurt van Luc en Carla en ze zei “ik heb je deze week op een andere manier leren kennen en Luc en ik willen je graag uitnodigen voor ons huwelijksfeest.” Toen dacht ik ‘huh ik?’ Ik vond dat echt heel gaaf. Op 18 september 2010 ben ik dus naar de Ardennen gegaan en het was een heel gaaf en mooi feest. Ik ben Luc en Carla dankbaar dat ik daar bij aanwezig mocht zijn.

Andere wereld bij VakantieAnders

Dat jaar ging ik dus voor het eerst helemaal alleen op vakantie. Ik vond dit eigenlijk heel lastig en ik zag er tegen op. Maar toen ik in de Ardennen aankwam voelde het net als thuiskomen. Ik gaf Carla even een knuffel, ik had even een omhelzing met Luc en het voelde gelijk goed. Het mooie was dat ik naar de auto toeliep om spullen te pakken en wie kwam daar aanlopen… Bauk! Terwijl wij helemaal niks hadden afgesproken met elkaar. Maar ook al spreek je elkaar een tijdje niet en je komt daar, dan is het gewoon goed. Dat is mooi. Ik heb dat jaar ook Mieke leren kennen. We hebben regelmatig telefonisch contact. Ze heeft me het afgelopen voorjaar een paar dagen meegeholpen met het opknappen van mijn huis. Afgelopen jaar heb ik Paul en Petra met hun dochter Sarah leren kennen en die spreek en zie ik nog regelmatig. Dit zijn waardevolle contacten voor mij.
In 2012 heb ik Thera (mijn huidige vriendin) gevraagd of ze met mij en Nora mee wilde gaan naar de Ardennen. Ik vond dit spannend, omdat ik me dan verantwoordelijk voel of zij het wel naar haar zin heeft. Maar het liep allemaal vanzelf. Nora ging dat jaar ook voor het eerst in haar eigen tentje kamperen. Dat vond ik mooi om te zien. Vriendinnetje Sarah is 2 nachtjes in haar tentje komen logeren. Ze mocht deze vakantie zelf bepalen wat ze mee wou nemen in haar tas. Ik wilde vooral veel aan haar overlaten. Soms kleedde ze zich wel drie keer per dag om! Nora vond het erg leuk die vakantie, ze zei zelfs dat ze nog een weekje wilde blijven. Bij VakantieAnders doen ze veel met de kinderen. Vooral lekker buiten in de natuur. Zo’n vakantie als dit blijft veel meer bij voor een kind.
Samen om het kampvuur zitten hebben we elk jaar veel gedaan, dat is ook altijd iets bijzonders. Als je behoefte hebt dan vertel je een verhaal en dan ontstaat er iets, en als je geen behoefte hebt om te praten, dan is het ook goed, dan kijk je gewoon naar het vuur. En daar staat VakantieAnders voor mij ook voor, dat je gewoon jezelf mag en kan zijn. Alles mag en niks moet, maar wel met respect naar de natuur en anderen toe.
Je komt in een soort andere wereld bij VakantieAnders, alsof er een andere energie op die plek hangt. Het is allemaal heel gemoedelijk, je voelt de hectiek van het dagelijkse leven niet en niks moet. Als ik dan terug kom heb ik ook echt even tijd nodig om te schakelen naar de “echte wereld”. Ik vind het een bijzondere plek. Maar dat komt ook door de mensen die er komen, allemaal bewuste en mooie mensen met een eigen verhaal.

Carry Lebbink