Waar ligt mijn grens en hoe bewaak ik mijn grens?
Kinderlijke wijsheid
In mijn jeugd ben ik stelselmatig seksueel misbruikt. Toen het gebeurde wist ik wel dat dit niet normaal was, maar ik kon het niet benoemen als grensoverschrijdend gedrag. Ik wist wel dat het niet mocht en dat ik het vooral aan niemand mocht vertellen en ach… als ik later groot zou zijn dan zou ik het vast wel vergeten zijn. Kinderlijke wijsheid, weet ik nu.
Oefenen
Jaren na het misbruik kwam alles naar buiten en ging ik in therapie. Daar werd mij voor het eerst verteld dat seksueel kindermisbruik grensoverschrijdend gedrag is. Na verloop van tijd nam ik deel aan groepstherapie waarin het bewaken van je grenzen een terugkerend thema was. Hier hoorden ook oefeningen bij waarbij je zelf aan mocht geven tot hoever iemand je mocht benaderen. Simpele oefening dacht ik nog, maar hoe anders was het in de praktijk. We stonden in tweetallen tegenover elkaar en mijn oefenmaatje liep langzaam naar mij toe. Ik was degene die STOP moest zeggen als zij van mij niet dichterbij mocht komen… Zodra zij ging lopen, kreeg ik acuut hartkloppingen en na 3 stapjes riep ik al dat ze moest stoppen. Met zweet op mijn lijf, hartkloppingen en licht in mijn hoofd wist ik niet hoe snel ik weer moest gaan zitten. Waarom reageert mijn lijf zo, vroeg ik mij af. De therapeut had het antwoord: Ik was niet meer gewend om mijn grens aan te geven, omdat naar mijn NEE jarenlang niet geluisterd. Mijn grens werd duidelijk niet gerespecteerd en nu ineens wel. Tja, daar zat wel wat in. De oefening heb ik regelmatig gedaan en kon ik iemand steeds iets dichterbij laten komen, zonder zweet en hartkloppingen. Ik had de regie en er werd naar mij geluisterd.
Ogen openen
Ik werd mij bewust dat ik in veel situaties altijd maar “ja” zei, ook al had ik er helemaal geen zin in. Werd er op het werk gevraagd om extra te werken, dan deed ik dat. Als iemand mij ergens voor nodig had, ik rende er naar toe. Vroeg de school van de kinderen iets, ik stond vooraan om te helpen. Ik zette alles opzij om maar behulpzaam te zijn. Eigenlijk durfde ik geen nee te zeggen, want mijn nee zou toch geen effect hebben. Na alle trainingen en oefeningen over grenzen bewaken, gingen mijn ogen open en zag ik hoe ik mij altijd staande probeerde te houden door vooral te doen wat anderen wilde en dat ik eigenlijk niet meer wist wat ik zelf wilde. Hier moest verandering in komen.. een behoorlijke opgave voor mij..
Ommekeer
Vanaf dit moment riep ik niet meer meteen “ja hoor”, als iemand mij iets vroeg, maar bedacht ik mij eerst af of ik er wel zin in had en daarna vroeg ik mij af wat voor vreselijke consequenties mijn nee zou hebben. Dat bleek mee te vallen. De ander zou teleurgesteld, of een beetje boos kunnen worden, maar de wereld zou niet vergaan. Zo durfde ik steeds vaker nee te zeggen. Helemaal toen bleek dat niemand zijn zin probeerde door te duwen. Voor mij een nieuwe ervaring.
Nee is ook een antwoord
Er zijn nog wel eens momenten dat ik het lastig vind om nee te zeggen, maar als ik het dan uiteindelijk toch durf te zeggen, voel ik mij best wel trots. Ik help graag anderen, maar ik weet nu dat nee ook een antwoord is. Ik mag weer voelen waar mijn grens ligt, dat ik die grens aan mag geven en dat mijn grens ook gerespecteerd wordt.
