Geluk – hoe zie je door de bomen het bos?

Zojuist las ik een blog van iemand die zijn zoon veel te vroeg verloren heeft. Daarvoor was ik nog een beetje kribbig omdat mijn zoontje niet wilde gaan slapen. Twee op zichzelf staande feiten, maar als je ze koppelt aan elkaar, kun je je bijna niet voorstellen dat ik kribbig was. Waarom ging ik inderdaad nog niet even bij hem in bed liggen en genieten van de intimiteit met dat kleine manneke. Dan maar 10 minuutjes later slapen. Wat maakt het uit? Niets als je het vergelijkt met iemand die zijn zoon nog een keer zo graag levendig vast zou willen houden. En zo vergaat het je als lezer vast ook wel eens dat je geluk niet herkent. Of het pas echt waardeert, als het er niet meer is.

De Ben & Jerry’s laten staan

Vanochtend luisterde ik toevallig naar een podcast over geluk. De expert gaf aan dat minder tijd doorbrengen op Social Media, je heel gelukkig maakt, omdat je jezelf dan minder vergelijkt met anderen. Ik vond het wel grappig om te horen, omdat ik gisteren door het verhaal van de man die zijn zoon was kwijt geraakt, juiste besefte hoeveel geluk ik had. Het kan dus ook andersom werken. Als ik het moeilijk heb te wennen aan mijn suikervrij leven, kan het mij juist helpen, te kijken naar die reclame van Novib. Waarin je al die tengere kinderlijfjes ziet, die al blij zijn met een glaasje melk. Dan lukt het mij de volgende keer beter de Ben & Jerry’s te laten staan en het geld te sparen in een potje voor dat goede doel. Het schijnt dat je daar vooral gelukkig van wordt. Door verder te kijken dan het hier en nu en jezelf af te stemmen op een hoger doel.

Ongetemd leven

Zelf word ik ook heel blij van het lezen van levensverhalen van anderen. Al jaren ben ik gek op autobiografieën, waarin mensen vertellen over hun kijk op het leven. Onlangs kreeg ik voor mijn verjaardag het boek ” Ongetemd leven” van Glennon Doyle. Ze beschrijft hoe ze van haar drankverslaving afkwam, haar ongelukkige huwelijk beëindigde en voor de liefde van haar leven (een vrouw) koos. De passage die mij het meeste raakte, was degene waarin ze beschreef dat haar moeder – die de relatie afkeurde – niet welkom was in haar nieuwe huis. Niet omdat ze niet van haar moeder hield. Maar omdat haar moeder dan angst mee het huis in zou nemen, die zij, haar partner en hun kinderen niet hadden. Ze had het besluit genomen: Op ons eiland (de relatie) mag alleen liefde naar binnen en mag alleen liefde naar buiten. Waarmee ze met dat laatste bedoelde: ” ik ga mijn lesbische relatie niet uitleggen vanuit angst”.

Achterover leunen

Van nature ben ik geneigd, na het lezen van zo’n boek, het luisteren van zo’n podcast en het tot me nemen van zo’n “post” alweer naar de volgende te rennen. Er is een overvloed aan informatie om tot je te nemen. Maar dan zie ik natuurlijk letterlijk door de bomen het bos niet meer en ga ik voorbij aan mijn eigen leven. Daarom snap ik het advies van de social detox wel. De crux van geluk is juist bewust je eigen keuzes te maken en meer stil te staan bij momenten die er zijn. Dat vraagt in mijn geval meer achterover leunen en even niets doen. Mediteren. Mijn lichaamstaal letterlijk meer laten spreken. En ook daar weer niet iets hoogdravends van te maken. Gewoon recht vooruit kijken in het moment en zien wat er gebeurt en dat tot me door laten dringen. En af en toe naar boven kijken om nieuwe inspiratie tot me te laten komen. Dit in tegenstelling tot naar beneden kijken, wat ik ook nog wel eens wil doen. Maar daar schijn je ongelukkig van te worden en dat was nou net niet de titel van deze blog ;-). En als ik toch eens wegzak, dan weet ik mijn remedie. Opgedragen aan de man die zijn kind verloor en samengevat in die veelomvattende zin. Koester jezelf en anderen – alles van waarde is weerloos.