Winterwarmte

Hmm, eerste reactie: dat is raar. Hoe kan het nu warm zijn in de winter. Tja, tenzij je in Australië woont. Daar is het natuurlijk hartje zomer in december.

Alleen… die warmte. Die komt natuurlijk zo super ontzettend uit jezelf. Tijdens de speciale feestdagen, sinterklaas, kerst, oud & nieuw. En ook tussendoor. Bij het versieren van je huis. Kaarsen aansteken. Boom kopen (kopen we wel een boom dit jaar???). Het extra gezellig maken.

Extra. Want tja, het is altijd al gezellig hier in huis.

Uit jezelf

Die warmte, om daar nog eens op terug te komen. Die komt dus uit jezelf. Uit je hart. Wat jij geeft aan een ander. Dat is een warmte die ik zelf zo ontzettend graag geef. Ook als ik aan het wandelen ben. Gewoon een glimlach. Naar een volslagen onbekende. En dan een heerlijke warme glimlach terug krijgen.

Of zoals laatst dat ik geheel intuïtief besloot een wandeling een stuk langer te maken en daar een vriendin tegenkwam. Ze zat redelijk in de put. Had niets te doen, verveelde zich. Een klant had, om een goede reden, begrafenis, afgezegd. En nu liep ze daar. Tijdens ons gesprek, we liepen een kort stuk met elkaar op, knapte ze helemaal op. Even gezellig bijpraten. Even lachen. Blij zijn elkaar weer even te zien. Dat is precies waar die winterwarmte om gaat. Elkaar blij maken. Elkaar je warmte geven. Genieten van het samenzijn.

Innerlijke vuur

Nu ik dit geschreven heb, krijg ik het beeld van een stapel hout. Die naar binnen gedragen wordt en in de open haard eindigt. Ook dat is winterwarmte. Samen bij het vuur. Een extern vuur om je innerlijke vuur aan te steken. Op te warmen. Te inspireren.

Want dat zie ik dan ook gelijk. Niet alleen dat vuur. Nee. Er zitten mensen om het vuur heen. Met een lekkere warme plaid omgeslagen. Mok chocolademelk in de hand. In de andere hand een brok speculaas. Smullen. Verhalen vertellen. De oudste menselijke bezigheid? Om het vuur verzamelen en elkaar verhalen over de belevenissen van de dag. Herinneringen ophalen. Luisteren naar de verhalen van de oude(re) generatie die met die verhalen lessen doorgeeft aan de jonge(re) generatie. De kracht van het verhaal. Ook dat is winterwarmte.

Nu dwalen mijn gedachten af. Schaatsen op het meer. Thuis komen, weer die lekkere warme chocolademelk (ik ben en blijf een smulpaap). Ik zie mijn ouders. Zo, dat is lang geleden. Een warme herinnering is dit. Geluk. Het zit in een klein hoekje.

Add a Comment

Your email address will not be published.