Onderdompelen in warmte en liefde
[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”3.22″ fb_built=”1″ _i=”0″ _address=”0″][et_pb_row _builder_version=”3.25″ _i=”0″ _address=”0.0″][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” _i=”0″ _address=”0.0.0″ custom_padding__hover=”|||”][et_pb_text _builder_version=”3.27.4″ _i=”0″ _address=”0.0.0.0″]
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”3.27.4″ _i=”1″ _address=”0.0.0.1″]
Onderdompelen in warmte en liefde
Ik smeer het laatste restje, meegekregen veggiespread, uit over een cracker. Het laatste tastbare bewijs van mijn aanwezigheid bij ‘Vakantie Anders’. Het leegmaken van het potje geeft precies aan hoe ik me voel. Leeg. Na alle warmte, drukte en liefde waarin ik dagenlang vertoefde, is het best een ding om weer te wennen aan het alleen zijn.
Het voelt als thuiskomen
Voor de tweede keer breng ik oud en nieuw door bij ‘Vakantie Anders’. Zo spannend als ik het vorig jaar vond, zo verheug ik me er dit jaar op. Met een gevoel van verlangen en opwinding zit ik in de trein naar Havelte.
Wat voelt het als thuiskomen. Er zijn nieuwe en bekende gezichten. Een enorme blijdschap om sommige mensen weer te zien. Ik voel de vreugde diep binnen in me opborrelen. Een gevoel dat ik zo lang mogelijk wil vasthouden.
Dit jaar is het anders
Ik sta er zo anders in dan vorig jaar. Vorig jaar stond voor mij in het teken van ontdekken en blij zijn. Dit jaar is het een ander verhaal. Nog steeds wil ik ontdekken en blijheid ervaren, maar het punt waar ik nu sta in mijn leven, is vol extreme tegenstellingen. Dat is iets wat gedurende de ‘Andersdagen’ ook weer naar voren komt. Ik laat gebeuren wat gebeurt. In al zijn tegenstellingen.
Heerlijk om te kunnen geven
De massagedagen zijn heerlijk. De opbouw heel fijn. Op het moment dat ik mag beginnen met het geven van een massage, voel ik mijn faalangst opkomen. Ik vind het helemaal niks. Alles in mij protesteert en wil me laten geloven dat ik het niet kan. Er is geen weg terug. Ik wil ook niet terug. Ik begin met wat mij ondertussen een beetje vertrouwd is. Langzaam verdwijnt de twijfel en durf ik me over te geven aan wat mijn gevoel me ingeeft. Langzaam laat ik los en begin te genieten om te mogen geven. Ontvangen kan ik wel, maar wat is het heerlijk om ook te kunnen geven.
Als een kind ga ik erin op
Zo worden door de workshops heen al mijn thema’s aangeraakt. Mijn afwachtende houding en angst voor afwijzing wordt pijnlijk duidelijk tijdens de massageworkshop. Mijn moeite om buiten de lijntjes te kleuren wordt aangeraakt, door het maken van de collage over ‘het verlangen in 2019’. Ik geniet van het scheuren, knippen en plakken. Als een kind ga ik er helemaal in op. De regeltjes die ik me zelf opleg, laten me glimlachen. Na een eerste aarzeling, plak ik vastbesloten een tekst over de rand van het papier van mijn collage. Ik ben superblij met het resultaat.
Liefde is wat overheerst
De workshop ‘ontmoeten in liefde’, brengt me tot mijn diepste kern. De muziek, de oefeningen en het dansen laten mij mezelf diep ontmoeten. Het maakt de tegenstelling met hoe ik het dagelijkse leven vaak ervaar, pijnlijk duidelijk. Het voelt zo heerlijk en verwarrend tegelijk. Ik voel intense liefde maar tevens ook een diep verdriet en verlatenheid. De liefde is wat overheerst. Ik voel hem overal om me heen. De zachte energie te mogen ervaren maakt me enorm dankbaar.
De tunnel of love -waarmee we eindigen- is zowel intens, liefdevol als ontroerend. “Hoe makkelijk kan het zijn”, schiet het door mijn hoofd. “Er is zo weinig voor nodig om iemand te laten voelen dat hij gezien en geliefd wordt”.
Er is een gevoel van enorme saamhorigheid en liefde. Het vult mij en de hele ruimte.
Alleen en toch samen
Het eindejaarsfeest is geweldig. Met vijftig, relatief vreemde mensen, luiden we het nieuwe jaar in. Het afscheidsritueel bij het vuur, de begeleidende drums, het samen zingen van een mantra en de mannen die – helemaal vanuit hun mannenenergie- vuurspuwen, dragen bij aan een gevoel van eenheid en geborgenheid.
Wat ben ik blij hier onderdeel vanuit te mogen maken. Wat volgt is een spetterend dansfeest. De vloer is vol. Ik ga los. Iedereen alleen en toch samen. Laat rol ik- met pijnlijke voeten- uitgeput maar oh zo dankbaar, mijn bed in.
Ik wil niet naar huis
1 januari staat in het teken van opruimen, de dreamtimehealing en afscheid nemen. De tranen komen en blijven komen. Ik wil niet naar huis. Ik wil hier blijven waar ik me fijn voel, waar ik mezelf kan zijn en waar ik me geliefd voel. Ik wil niet terug naar de dagelijkse werkelijkheid. Tegelijkertijd weet ik ook dat dat de realiteit is en dat ik daar mijn eigen weg in mag vinden. Een stukje ‘Vakantie Anders’ hierin mee kan nemen.
De laatste hap is op. Wat overblijft zijn mijn ervaringen, inzichten, nieuwe contacten en fijne herinneringen. Ik verheug me op al wat nog komen gaat.
Arnie
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]
