Loslaten anders bekeken

December. Het is een maand waarin we meer dan anders reflecteren. We kijken terug op het jaar dat -bijna- achter ons ligt. Wat heb je meegemaakt? Wat is er gebeurd? Wat heb je gedaan? Wat heb je geleerd? Welke mensen heb je ontmoet? Zijn er nieuwe relaties ontstaan en zijn er ook relaties die beëindigd zijn? Dit zijn ook leuke vragen: wat heb je niet gedaan? Wat is er mis gegaan? Wat had je anders willen doen? En wat wil je loslaten?

Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Er zijn zoveel vragen die je kan stellen. Die je helpen te reflecteren.

Doel

Waar dit terugkijken vooral bij helpt, is het op een rijtje zetten van dat wat waardevol voor je is en, niet onbelangrijk, wat je niet meer dient. Zodra je dat helder(der) hebt, kan je vooruitkijken. Naar het nieuwe jaar dat voor je ligt. Zodat je met de lessen van het afgelopen jaar in het achterhoofd, met een frisse blik het nieuwe jaar in stapt.

Dit kan je natuurlijk elke maand doen. Toch heeft de overgang naar een nieuw jaar iets magisch. Als een onbeschreven blad ligt de kalender voor je. Aan jou om deze te vullen met nieuwe avonturen, ervaringen en vooral ook plannen.

Loslaten – hoe doe je dat?

Die frisse blik waarmee je het nieuwe jaar in wil stappen heeft wel een voorwaarde: dat je loslaat wat je niet meer dient. Om te weten wat dat is, helpen die vragen aan het begin van dit blog. De tweede stap is dan het loslaten. Alleen is dat helaas niet zo eenvoudig als het klinkt.

Dat wat je los wilt laten is vaak al een tijd bij je. Een gewoonte of overtuiging bijvoorbeeld. Het heeft je lang gediend. Zo dat het zelfs heel erg eigen voelt. Als een onderdeel van jou. Bij het reflecteren heb je gemerkt (of wellicht wist je het al langer en werd het nu toch echt wel heel erg duidelijk) dat het nu tijd wordt om hier afscheid van te nemen.

Afscheid nemen doet pijn

Het liefst willen we nooit afscheid nemen. Het doet pijn en er hangt ook een krachtige sfeer van verdriet om afscheid heen. Toch loop je bij elke stap in je leven tegen afscheid nemen aan, klein en groot. Afscheid van je juf of meester van de lagere school. Afscheid nemen van vrienden die je ooit dagelijks zag. Van een fiets waar je jarenlang elke dag op naar school fietste. Afscheid van je opa en oma. Van je ouders.

De voorbeelden die ik noemde verschillen flink van elkaar. Waar je ook afscheid van neemt, het voelt als dat er een arm van je wordt afgerukt. Pijnlijk. En een groot gemis.

Loslaten is afscheid nemen

Deze lading op afscheid maakt dat loslaten moeilijk is. Pijn, verdriet, gemis, we hebben een sterke neiging om dat te willen ontwijken. Wat het dus lastig maakt om bijvoorbeeld een gewoonte of overtuiging los te laten. Hoe zeker je ook van je zaak bent dat het je niet meer dient. Het gevoel van afscheid en de pijn die je -onbewust- denkt te gaan voelen, schrikt af.

Wat helpt is er anders naar te kijken. Het omdenken: hoe kunnen we dit loslaten zo omdraaien of verdraaien dat de lading die erop ligt een stuk minder wordt of zelfs verdwijnt?

Kan je het ook achter je laten?

Er is een woord dat behoorlijk op loslaten lijkt en toch niet die verdrietige en pijnlijke lading heeft. Dit woord is ‘achterlaten’.

Als je iets loslaat, weet je niet waar het blijft. Het is weg. Ongrijpbaar. In elk geval voor jou. Het lost op in het niets. Het enige wat overblijft is dat pijnlijke gemis. Maar wat als je die overtuiging nu achter je laat?

Iets wat je achter je laat, blijft wel bestaan. Voor jou dan niets meer dan een herinnering, goed of slecht, dat maakt niet uit. Het staat achter je en is dus niet verdwenen. Natuurlijk kan je het ook dan wel missen, alleen is het dan als even achterom kijken of terugkijken naar een vakantiefoto. Je bent het niet kwijt.

Daar ligt de crux: je bent het niet kwijt.

Zo je wilt, kan je altijd nog terug. Die overtuiging oppakken. Misschien met een nieuw laagje verf of een andere arm eraan. Deze houding helpt je om die grote angel van het pijnlijke gemis er uit te halen.

De herinnering blijft

In feite maak je er op deze manier een mooie herinnering van. Stel je maar voor dat je een plakboek maakt waarin je dat wat je achter je wilt laten verzamelt. Foto’s, verhalen en voorwerpen die erbij horen, alles kan erin.

Het leuke van herinneringen is, dat je ze altijd even op kan halen. En daarna terug in het doosje waar ze vandaan kwamen, stoppen. Oud. Het staat achter je.

Wat wil jij achter je laten in 2021? Waar wil jij een herinnering van maken? Misschien helpen de vragen bovenaan dit blog je. Schrijf de antwoorden op, maak er een plakboek van of gebruik de vragen tijdens een gezellige maaltijd met vrienden/familie.

Ik wens je een fijne reflectie en mooie herinneringen.

Hartelijke groet, Nicole