Een reis over rozen
[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default”][et_pb_row _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default”][et_pb_text _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default”]
“Tja, het leven gaat niet over rozen”, zei mijn moeder als ik weer eens bij haar uithuilde over een tegenslag. Ik vond dat best een rare uitspraak. Het is niet altijd rooskleurig, of het is niet een en al rozengeur en maneschijn. Die begrijp ik. Volgens mij gaat het leven juist wel over rozen. Prachtige bloemen, mooie kleuren, ruiken heerlijk: je doet leuke dingen, vermaakt je prima. Alleen stap je soms op een doorn of prikt er een in je vinger. Pijnlijk. Net als een tegenslag.
Zo bezien is de roos een prachtige metafoor voor het leven. Waarbij die doorn nog iets interessants biedt: elke keer als jij je prikt, heb je de mogelijkheid jezelf de tijd te geven die stekende pijn te analyseren. Dit kunnen uitermate waardevolle momenten zijn. Waarin je bijvoorbeeld de conclusie trekt dat de weg die je ingeslagen had, niet -meer- bij je past. Dat het wellicht tijd is om van richting te veranderen.
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default”]
Hoogsensitief
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default” hover_enabled=”0″ sticky_enabled=”0″]
Zo’n doorn heeft mij de ogen geopend voor mijn hoogsensitiviteit. Ik was -jaren geleden alweer- boventallig verklaard, anders gezegd: mijn baan hield op te bestaan. Ik had mijn leven na mijn scheiding net weer op orde (trouwens ook wel een doorn) en keek weer vrolijk uit mijn ogen. Tot dus deze nieuwe doorn op mijn pad kwam.
Hoe pijnlijk ik de nieuwe werkloze situatie ook vond, ze gaf mij ook veel vrije tijd. Tijd die deels opging aan het vinden van een nieuwe baan en de (mantel)zorg voor zoon en ouders, maar waar genoeg van overbleef om aan mijn eigen ontwikkeling te werken.
Zo bezocht ik ook de Gezondheidsbeurs waar ik tegen het fenomeen ‘Energie’ aanliep. Dat maakte iets in mij wakker wat door mijn wetenschappelijk opleiding heel lang onderdrukt was. Met als gevolg dat ik mij, geheel intuïtief, inschreef voor een cursus over deze energie.
Dankzij die cursus en de readingopleiding die ik aansluitend volgde, ontdekte ik mijn krachtige gevoeligheid en vooral ook hoezeer het beeld dat ik van mijzelf had niet klopte. Dat de regels die jarenlang bovenaan in mijn gebruiksaanwijzing de dienst uitmaakten, mij vooral in de weg stonden. Als een dikke duffeljas middenin de zomer.
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default”]
Ik liep mijzelf in de weg
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default”]
Stap voor stap heb ik mij van die van die ‘duffeljas’ ontdaan. Ik leerde wat voor mij wel werkt en ik zag hoezeer ik mijzelf alle jaren daarvoor feitelijk in de weg had gelopen. Ik was hoogsensitief, deed alleen alsof ik dat niet was. Ik ging maar door. Rust en pauze stonden niet in mijn handleiding. Geen wonder dat ik vaak zo moe was! Ik had hoofdpijn geaccepteerd als er gewoon bij horend. Het was een doorn die continu in mijn voet prikte, alleen besteedde ik er geen aandacht aan.
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default”]
Label…
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default”]
Er zijn genoeg momenten geweest dat ik mijzelf ook absoluut niet wilde labelen als hoogsensitief. Een stempel waar zoveel harde oordelen op hingen. Hangen, moet ik zeggen. Helaas. Oordelen als te gevoelig, te vaak moe, zwak, zielig, slachtoffer… Genoeg om niet bij ‘die groep’ te willen horen.
In de loop van de tijd ontdekte ik hoezeer zo’n label wel zin heeft: het geeft herkenning, een prettig houvast en helpt ook in het proces van acceptatie. Ik zag heel duidelijk een parallel tussen mijn eigen ‘labeling’ en het label ‘Asperger/ autistisch’ dat in diezelfde periode op mijn zoon werd geplakt. Hoezeer het mij ook tegenstond dat hij in een hokje geduwd werd, het hielp wel om de juiste hulp en financiële ondersteuning te krijgen, zodat hij op een goede school terecht kwam waar hij eindelijk werd gezien voor de talentvolle jongen die hij is. Dit hielp mij mijn eigen label ‘hoogsensitief’ te omarmen.
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default”]
Een reis over rozen met doornen
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”4.9.7″ _module_preset=”default”]
Zo heeft ieders reis doornen. Doornen die in eerste instantie uitermate vervelend lijken, maar uiteindelijk een zegen blijken te zijn, noem het gerust een ‘blessing in disguise’. Ze helpen je jezelf goed te leren kennen, te ontdekken wat voor jou werkt en af en aan stil te staan bij de richting die je in hebt geslagen. Alles met het doel dat jij goed in je vel zit en vooral geniet van jouw leven.
En ja, soms doet het vreselijk pijn. Dringt zo’n doorn tot in je kern door, tot het zwart ziet voor je ogen. Het liefst ren je hiervoor weg. Toch is mijn ervaring keer op keer, dat door die doorn te omarmen, je de pracht van de roos pas echt ziet.
Hartelijke groet, Nicole
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]
