Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet
Samen met mijn zoontje zit ik in de auto op weg naar het zuiden des lands. Aangezien we in het Noorden wonen, is het minimaal 2,5 uur rijden. Of zoals ik het altijd uitleg: minimaal 2,5 keer de klok rond. Dat is best lang om je te vermaken, maar vooralsnog wil ik geen “schermpjes” in de auto. Op reis gaan is een avontuur: er is onderweg zoveel te zien. Ik zou het mooi vinden als hij dat ook zo kan ervaren. Vroeger in de auto met mijn ouders naar Frankrijk, deed ik dat zelf ook. Met daarnaast natuurlijk heel veel spelletjes. Daardoor heb ik nu een hele berg om uit te putten als we ons beginnen te vervelen.
Wat zie jij? Wat zie ik?
Zo doen we vaak “Ik ga naar de winkel en ik koop”. Dat houdt in dat je de beginletter van een artikel in de supermarkt noemt en de ander dient te raden, wat er is gekocht. Zeker nu hij de letters kent, is het erg leuk. Al kan ik vaak al van te voren raden dat hij Hagelslag heeft gekocht ;-). Of Snoepjes of Koekjes. Ook doen we vaak “ik zie ik zie wat jij niet ziet”. Grappig om te zien is, hoe hij letterlijk hele andere dingen ziet, dan ik. Hij ziet details, waar ik snel aan voorbij ga. Mijn focus is op de grote lijnen – de brandweerman rugzak is rood. Hij kiest de riem van brandweerman Sam – die blauw is. Ik kies zijn grijze broek. Hij kiest de blauwe rand van zijn sokken. Oog voor detail noem ik het.
Wie zie je in je hoofd?
Je kunt de wereld op verschillende manieren kun ervaren. Globaal, in grote lijnen. Of specifiek, met details. Hoe meer details je voor je ziet of vertelt, hoe meer emotie je voelt. Andersom is het net zo. Hoe minder details hoe minder emotie. Toen mijn moeder een zware operatie kreeg, focuste ik me bijvoorbeeld vooral op het beeld dat ze weer uit narcose kwam in plaats van alle medische details. Maar als ik in de stemming voor een feestje wil komen, denk ik juist wel aan al die kleine dingen die een feestje leuk maken. De mensen die ik terug ga zien, de lekkere hapjes die de persoon altijd maakt (die zelfgemaakte guacamole, jammie jammie jammie) en hoe blij de jarige zal zijn met het cadeautje dat ik heb uitgekozen. Zo kan ik mijn eigen stemming sturen, door mijn focus te verleggen indien nodig.
Ik zie graag wat jij ziet
Mijn zoontje kan natuurlijk nog niet bewust kiezen waar hij op focust en hij ziet altijd veel details. Dat varieert van een hondje die voorop in een mandje zit op een fiets met zijn kop helemaal naar voren gebogen met zijn tong uit zijn bek. Of een veld met paardenbloemen met pluisjes. Die we graag er vanaf blazen, als we er langs lopen. Want als dat lukt, mag je een wens mag doen. En wensen daar zijn we gek op. Hij wenst natuurlijk boterhammen met hagelslag, snoepjes en koekjes. En ik? Ik wens een leven lang een open blik voor hem. En dat hij me altijd zal blijven laten zien, wat hij ziet.
