Met een groep van 90 mensen staan we op deze zaterdagmiddag  in een kring op het grasveld van de camping. Hier vieren we dit weekend het jubileum van VakantieAnders met het Andersfeest.
Ik ga zo meteen mijn boek ’30 jaar Anders’ presenteren.

De zon schijnt, strakblauwe lucht, lente groene bladeren van de bomen en planten naast het veld. De grote groen-witte circustent, fiere stralend witte pagodetent, een forse partytent met fleurig blauwe doeken en een stoere hoge tipi om ons heen. Daar gaan we straks workshops volgen, bij het vuur zitten, dansen en samen eten.  Vrolijk wapperende gekleurde vlaggetjes tussen alle tenten en over ons heen maken het tot een feestelijk geheel. Net buiten dit veld zijn er de kampeervelden waar onze gasten gisteren of vanmorgen hun tent of ander kampeermiddel hebben neergezet.

Onder een knaloranje doek

Ik kijk rond in de kring, wat veel mensen zeg, mijn hart maakt weer een sprongetje, het maakt me blij. Mijn jurk wappert door het zachte briesje aangenaam om mijn benen. Met licht trillende knieën sta ik wat heen en weer te wippen op mijn voeten. Een diepe zucht ontsnapt. Daar liggen de boeken, vlak voor mij op de tafel, een paar stapels naast elkaar. Onder een knaloranje doek verstopt, nu nog onzichtbaar voor de anderen.

Tatadaa

Het is bijna mijn beurt. Arjan siert dit moment op met vrolijk trompet geschal. Mijn hart gaat er nog sneller van kloppen. Dan verschijnt er een grote bos bloemen voor mijn neus, van Luc, ik ben verrast. En ik schiet vol! Daar had ik niet op gerekend. Luc leest een klein stukje van zijn verhaal in het boek voor. Het is helemaal stil, iedereen luistert, het maakt me blij. Dan geeft hij het aan mij. Tatadaa, het is zover. Eindelijk kan ik het boek ’30 jaar Anders’ laten zien! En erover vertellen. Ik voel ruimte in mijn lijf en wil het uitschreeuwen van enthousiasme. Ik vertel dat ik met dit boek persoonlijke verhalen van mensen die iets bijzonders hebben beleefd bij VakantieAnders, heb gemaakt. 30 jaar VakantieAnders heeft veel in beweging gezet en die verhalen mogen met dit boek nog verder de wereld in. 

Intens

Ik pak het oranje doek beet en trek het langzaam weg en daar zijn ze, zichtbaar voor iedereen. Ik laat het boek ’30 jaar Anders’ zien. Een krachtig gevoel stroomt door me heen. En vreugdetranen wellen op, mijn adem hapert wat en ik kom niet meer zo goed uit mijn woorden. Toch ga ik door en vertel verder. Als ik stil ben volgt er een applaus. Ineens besef ik hoe intensief dit hele proces is. Hoe het mij als een zwangerschap in de greep heeft gehad, de geboorte op het moment dat ik de boeken bij de drukker ophaalde en nu het moment waarop ik het met iedereen wil delen. Dit is mijn kindje! Wat een uniek moment is dit. Ik kijk de kring rond, voel mijn hart helemaal openstaan, een heerlijk gevoel.

Of ik er iets in wil schrijven

Mag ik dichterbij komen kijken? Ik hoor Ellen. Ja zeker, kom gerust allemaal kijken en genieten. Ellen komt er aan, kijkt, geeft mij een knuffel en ze koopt als eerste het boek. En anderen volgen, lieve woorden, bewonderende blikken en geïnteresseerde vragen. Ik slurp het allemaal in me op. Of ik er iets in wil schrijven. Ja natuurlijk. Ik zoom even in op de koper en schrijf  persoonlijke woorden voorin het boek. Het is een gezellig bij mijn boekenkraam. Dit half uurtje mag veel langer duren. En dat kan. Het hele weekend laten we het kraampje staan en signeer ik boeken die gekocht worden.

Nu is het kraampje opgeruimd. Maar digitaal is het er nog.
Het boek ’30 jaar Anders’ is te koop, en als je wil schrijf ik er een persoonlijk berichtje voor jou in. Omdat jij het bent.