Een volle tas met vakantie mijmeringen

Ken je dat gevoel van thuiskomen na een week weg ? Een volle tas met vakantie mijmeringen laat ik in de gang vallen. Bij binnenkomst komen de wensen me tekenend tegemoet. Zo kom ik van een warm afscheid al reizend tot een warm welkom thuis.
De haast om de tas uit te pakken valt van me af. Koffie, en ik plof op de bank. Een lichte glimlach vormt zich, terwijl ik denk aan de week die sneller voorbij ging dan ik soms kon bijhouden. En aan de andere kant toch ook weer langer voelde dan zeven dagen. Een geheel eigen tempo, aangespoord door alles wat er was. En aangewakkerd door alles wat er al is.
Dat ritme houd ik nog even vast al vervalt de ochtend vroege yoga sessie hier, als ook het gezamenlijke ontbijt.

Geuren en kleuren

En de bagage staat nog steeds onberoerd in de gang. Bij het open ritsen komen de geuren vrij. Het aroma doet me direct denken aan de kampvuren in de tipi. Een geur die daar hoorde en na een week niet meer van elkaar te onderscheiden is. Een natuurlijk parfum. Hier doet dat iets minder romantisch aan.
Naast de geuren ontdek ik ook nog de kleuren die zo uitbundig aanwezig waren. Meer dan overvloedig, creatief, inzichtelijk en speels. Uitsprekend en ontmoetend, een liefdevol geheel.
Elk kledingstuk , handdoek en slaapspul doet me denken aan de afgelopen week. Mijn alternatief voor wandelschoenen brengt me terug naar de prachtige wandeling. Ongepland, ontstaan door een verkeerde afslag. Prachtige vergezichten en al klimmend en dalend komen we terug op de route. Letterlijk terug op het startpunt in het dorpje nabij. Dus nog even doorzetten en de laatste kilometers over de gebaande paden.

De vergeten jurk

Dat was nog maar dag twee. Ontdekkend door naar de volgende dag.
Ik leg sowieso nogal wat stappen af, aangezien de boomstam nog steeds een stap te ver voor me is. De enige belofte die niet is ingelost aan het einde van de week.

Al uitpakkend stuit ik op de jurk die bedoeld was voor een godin. Gek genoeg was ik die vergeten. Toch was de avond daar niet minder goddelijk om. En dat na al die andere kadootjes van die dag! Overgaand van stilte naar dans en van binnen naar buiten. Afsluitend met een heerlijk drankje bij dat kampvuur. Een vaste plek in deze afwisselende week. Mooie gesprekken met een lach en een traan of gewoon stil starend in de vlammen. Verwend door een marshmellow aangereikt door de jeugdigen onder ons. Zon lekkere geroosterde, krokant van buiten en fluweelzacht van binnen. Het lijkt ons wel.😊

Van overgave naar overvloed

Weer stuit ik op een rode rand, met een gele gloed. Benieuwd of ik het schoon krijg. Het is in ieder geval wel aardig ingeprint. Gek genoeg maakt me dat niets uit. Het hoorde erbij en liet me speels en zonnig van overgave naar overvloed gaan. De beelden van mijn kleurige medegenoten staan nog scherp op mijn netvlies.

Nu weer zelf koken

De tas is bijna leeg. Wat me rest zijn de sokken voor de koude nachten en het kussen wat me zacht deed inslapen. De zaklantaarn, die ik vaker vergat en me door de sterren liet leiden.

Ik ben nu echt weer thuis en spring op de fiets. Boodschappen doen, want ik zal vanavond toch echt weer zelf moeten koken. Dat is toch wel even wennen. Dat aanschuiven, zonder enige voorbereiding , is toch iets wat al snel als normaal wordt ervaren.

De tas is nu echt leeg en wordt opgeborgen voor de volgende reis.
Uit het niets is het er, wat er altijd al was. En dat zal nog wel blijven.

Marguerite