Mijn uitdaging om de stilte in te gaan
Tijdens een van de workshops bij Vakantie Anders weken, gaf ik mezelf de intentie “Van sprinkhanen als gedachten tot overdrijvende wolken, alles mag er zijn”. Normaal vind ik het wel een beetje soft klinken zo’n zinnetje als “Alles mag er zijn”, maar op dat moment voelde het heel passend. Daar op die mooie plek midden in de natuur, waar ik werd uitgedaagd de stilte in te gaan en mijn geest te onderzoeken. En wat sprong die wat af in het begin. Van gedachte naar gedachte, van oordeel naar oordeel en van emotie naar emotie. Alles kwam eruit: verdriet, vreugde, boosheid, pijn en voor het eerst sinds lange tijd, kon ik het allemaal laten gaan.
Van de wolken naar de zon
Het grappig is dat ik in de opvoeding van mijn zoontje – het alles mag er zijn principe – elke dag toepas. Alle emoties van bang, boos, bedroefd en blij, mag hij uiten. Ik geef wel vaak grenzen aan, maar nooit als het gaat om het uiten van emotie. Is hij boos, dan mag die ergens mee slaan. Is ie bedroefd dan mag die huilen. Is die bang, dan bied ik een luisterend oor. Ik zeg bijna nooit: “stel je niet zo aan” of “zo erg is het toch niet”. Na de NLP opleiding heb ik die zinnen uit mijn vocabulaire geschrapt. Eerst laat ik de ontlading helemaal plaats vinden, zodat er ruimte ontstaat voor echt contact. Waarna de oplossing / helpende gedachte zich als vanzelf openbaart en er weer een glimlach tevoorschijn kan komen.
De kracht van stilte
Interessant bedacht ik me tijdens de workshop, dat ik het wel allemaal zo doe bij mijn zoontje en voor mezelf veel eerder ga voor ontkennen, afwijzen en oordelen. Wat een stukje stilte niet kan doen. Alhoewel, met die omschrijving zou ik de workshop echt tekort doen. Gedurende de week maakten we een hele reis door met elkaar. Van stilte naar expressie om de nieuw opgedane inzichten te verankeren in ons lijf. Het is nu al een paar weken geleden, maar nog regelmatig daal ik weer af naar de stilte, de zelfliefde en trots die ik in die workshop heb ervaren. Uiteraard ben ik nog niet zo volleerd naar mezelf, als naar mijn zoontje toe. Maar dat hoeft ook nog niet. Want zoals ik al schreef “Van sprinkhanen als gedachten tot overdrijvende wolken, alles mag er zijn.”
