Oud en nieuw, maar dan anders
Al jaren hik ik tegen het fenomeen ‘oud en nieuw’ aan. Geforceerd vrolijk en blij zijn, terwijl ik dat niet voel. Het zal en moet een gezellig feestje worden want het is tenslotte oudejaarsavond. Meestal voel ik me hier helemaal niet blij en gezellig onder. Ik zit de avond uit, wens iedereen een nietszeggend ’zalig nieuwjaar’ en ben blij als het hele verplichte nummertje weer voorbij is. 2017 was voor mij een jaar van verandering. Veel pijn en verdriet heb ik gehad, maar ook kwamen er veel mooie nieuwe dingen op mijn pad. Langzaam ontstaat er ruimte voor vernieuwing. Toen ik ‘Oud en Nieuw anders’ tegen kwam op facebook, besloot ik het dit jaar eens anders aan te pakken.
Meteen toen ik het las sprak het me aan. Hoe chill zou het zijn om me drie dagen onder te dompelen met gelijkgestemden. Dingen te doen waar ik blij van word. Mooie workshops en meditatie. Oud en Nieuw vieren met allemaal vreemden. En hoewel ik het spannend vond, besloot ik ervoor te gaan.
Aangekomen op de locatie in Drenthe, werd ik enthousiast begroet. Nadat mijn kamer was toegewezen, maakte ik kennis met mijn kamergenootje. Het klikte gelukkig meteen en we raakte in gesprek zodanig dat we ons moesten haasten voor de openingsceremonie. Onwennig stond ik tussen een grote groep vreemde mensen. Hier zou ik een paar dagen mee doorbrengen en feestvieren. Ik voelde de onzekerheid. ” Zou ik contacten kunnen leggen in de deze groep?”
Het programma werd uitgelegd. Steeds konden we kiezen uit twee workshops. De deelname was geheel vrijwillig. Keuze was er genoeg. Onder andere: wandelen, schilderen, Biodanza, Yoga, masseren, familieopstellingen, meditatie en creatief theater. Ik besloot mezelf zoveel mogelijk uit te dagen en vooral te gaan genieten. Dingen te gaan doen die ik normaal niet zo snel zou doen of die ik denk dat ik niet kan.
Zo koos ik voor Biodanza. Biodanza heeft alles te maken met ontmoeten en de controle los te laten. Op het ritme van de muziek laat je alles gaan zoals dat voor jou op dat moment voelt. Aangezien ik het normaal gesproken heel lastig vind om mezelf te laten gaan in een groep, verbaasde ik me zelf door compleet los te gaan. In een oefening over vertrouwen kwam ik zo dicht bij mezelf en mijn vertrouwen dat ik er helemaal ontroerd van raakte. Wat voelde het goed, wat had ik een plezier. Meer dan twee uur waren we met elkaar in beweging en als vanzelf ontstonden er al een aantal mooie contacten.
Ook tijdens het schilderen liet ik mezelf gewoon gaan. Niet gefocust op het resultaat maar alleen maar uiting geven aan mijn gevoel en het plezier om het te doen. Het thema zichtbaarheid stond als een verrassend resultaat op het doek.
Bij de volgende workshop zingen, kwam ik meteen bij mijn verdriet uit. Hier wilde ik op dit moment geen contact mee maken. Ik wilde in contact blijven met de blijheid in mij. Het lukt me om de omschakeling te maken. Dit was een bijzonder moment voor me. Te ervaren dat ik hier gewoon voor kon kiezen. Voluit zong ik mee met de mantra’s en later met het lied: Stil in mij, van Van Dikhout. Met een arm troostend om mijn maatje en toch in contact met mijn eigen blijheid. Wat heerlijk samen iets te creëren. Wat voelde ik me gelukkig.
Het Oud en Nieuw feest was een en al dynamiek. Een bonte avond en een ritueel om afscheid te nemen van het jaar 2017. Om het vuur met z’n allen. De trom als begeleiding en samen zongen we een mantra. Hoe bijzonder om te zien wat er kan ontstaan tussen een groep mensen. Wat een blijdschap en saamhorigheid. Swingend gingen we het oude jaar uit en het nieuwe jaar in. De gelukwensen voelden oprechter dan ooit. Ik genoot met volle teugen.
Nieuwjaarsdag sloten we af met een gezamenlijke brunch en daarna een dreamtime healing. Ik genoot van het geluid van de klankschalen en voelde me ondanks de vermoeidheid heel prettig. Met de tranen hoog nam ik afscheid van een aantal mensen. Wat een verbondenheid in zo’n korte tijd. Dankbaar voel ik me dat ik hier zo heb mogen genieten en in contact ben mogen komen met de blijheid in mij.
Oud en Nieuw Anders. Voor minder dan dit doe ik het niet meer.
Arnie Heldens
