Herfst – laat maar waaien..
De herfst is ingetreden. De bomen zijn vol gekleurde bladeren en de eerste daarvan laten alweer los. Ik kijk er op mijn fiets vol bewondering naar. Hoe mooi is dat, in al je pracht en praal, opgeladen van de zon, iets loslaten. Was het in mijn leven maar zo makkelijk.
Vriendjes
Ik zal vast niet de enige Vakantie Anders persoon zijn, die af en toe graag iets los wil laten. Een overtuiging, een vastgeroeste gewoonte of een verleden met minder leuke herinneringen. Sinds een tijdje verdiep ik me weer in mezelf. Ik wil graag groeien en voer daarvoor regelmatig gesprekken met iemand. Heel waardevol, het geeft me veel houVAST. Maar hoe laat ik die inzichten vervolgens weer los, zodat er echte ontwikkeling kan ontstaan? Ik zou het graag doen zoals de boom. Maar heb af en toe last van herfstbuien en het stormt soms in mijn hoofd. Gelukkig ben ik inmiddels wel zo wijs, dat ik de intentie heb mijn groeipad vorm te geven met een combinatie van methodes. Zoals ik die ook ken van de Vakantie Anders vakanties. In de verandering wil ook de lichtheid en warmte opzoeken. Door NLP, beweging en dansen, yoga en systemisch werk. Zodat mijn bewuste en onbewuste vriendjes kunnen worden en elkaar kunnen versterken.
Vertrouwen
Langzaamaan krijgt het loslaten meer vorm. Ook daarin ben ik weer jaloers op bomen, want aan hen zie je meteen dat ze daar mee bezig zijn. Terwijl ik er echt voor dien te kiezen het te delen met anderen. Dat vraagt vertrouwen. Vertrouwen in mijzelf en vertrouwen in mensen. Laatst las ik het boek “ de meeste mensen deugen”. Met als kernboodschap de mens is van nature goed. Dus ik heb de sprong gewaagd. Ik heb niet alleen met mensen van Vakantie Anders mijn innerlijke proces gedeeld. Maar ook met een paar collega’s en mijn manager. Zij juichte het traject van harte toe en verheugt zich al op de nieuwe seizoenen die gaan komen.
Genieten van de stormen
Zelf kijk ik daar ook naar uit. Echter nu zit ik nog volop in dit seizoen – de herfst. Gelukkig maken het delen en de diverse vormen van ontwikkeling het tot waardevolle en mooie reis. Ze zorgen ervoor dat ik ook van het najaarszonnetje kan genieten en niet verlang naar meer. Dit is het even. Vrij vertaald van Albert Camus “In deze woelige herfst, leer ik er eindelijk op vertrouwen dat er weer nieuwe knoppen aan de bomen gaan komen”. Met andere woorden: Ik ga genieten van de stormen en weet dat de rust weer terug zal keren. Dus laat maar waaien die nare herinneringen, overtuigingen en vastgeroeste gewoontes als gekleurde bladeren in de wind. Ik zet alle ramen open.
Blaadjes vallen,
Gedachten dwarrelen,
Straks komen er nieuwe knoppen.
Op de plek waar dat blad ooit zat.
Ik verlang naar dat moment..
van een onbeschreven blad.
Dit blog vind je ook in het AndersMagazine herfst nr 3
