Al een paar weken kijk ik uit naar de Lente AndersMiddag. Elke keer weer voel ik na een activiteit die ik met de mensen van VakantieAnders doe opgeladen en tevreden. Ik kan daar dan ook een paar dagen lang op teren. De voor mij toch wel nieuwe ervaringen zijn mij heel dierbaar.
Wel bekruipt er een onzeker gevoel op als de zondag dichterbij komt. Waarom? Omdat ik voor de eerste keer alleen ga. De meiden hebben andere dingen en gaan niet met mij mee…Ook voel ik mij onzeker omdat ik even mijn tomtom niet tot mijn beschikking heb. Ook heb ik niets aan mijn mobiel, die werkt alleen maar via WIFI en die heb ik niet in de auto.
Toch besluit ik om 13.00 uur te vertrekken richting Zeist. Ruim op tijd want het is tenslotte maar 20 minuten rijden zie ik via de routeplanner die ik raadpleeg.
En jawel hoor; ik neem natuurlijk de verkeerde afslag…(Ik hoor in mijn gedachten iemand zeggen: jij kan echt nooit in 1x ergens naar toe rijden). Ik kom vervolgens weer uit in Utrecht en draai de snelweg opnieuw op om vervolgens door te rijden tot ik de juiste afslag bereik.
Ik kom te laat binnen. Ze zijn al begonnen maar ik sluit me aan in de kring en doe mee met het programma. En wat is het een heerlijke middag. We doen oefeningen via de TAO. Via TAO verken je door middel van oefeningen de relatie tussen lichaam en geest. De oefening die wij doen is het aarden van onszelf. Ook stellen we ons open voor de lente. Vervolgens gaan we door met ademwerk. Via leuke oefeningen bewegen we, letten op onze adem, en roeren zo ons hart aan. Heel bijzonder.
In de pauze hebben we de tijd om ervaringen uit te wisselen, even te kletsen. Het is leuk om een middag intens met elkaar bezig te zijn. Elke keer zijn er toch weer mensen die ik nooit gezien heb. Hoe bijzonder is het toch dat er zo snel verbondenheid is met mensen die je niet kent.
Het programma gaat vervolgens door met een boek presentatie door de schrijfster Maria Grijpma. Ook doen we weer oefeningen in het vinden van geluk via kleine recepten. Ogen open, ogen dicht, in de kring, uit de kring. Zo leuk allemaal. We sluiten af met een fijn sjamanistisch lente ritueel. Hierin ontdoen we ons van onze ‘wintermantel’.
Als ik weer in de auto naar huis zit bedenk ik mij waar die onzekerheid toch vandaan komt. Ik weet het niet maar wat ik wel weet is: ik kan deze dingen ook gewoon in mijn eentje! Weer wat geleerd!
Wat is het toch heerlijk om te ontdekken dat ik meer kan dan ik denk!
Louise.
