Met enige regelmaat bezoek ik een manueel therapeut. Hij weet precies de spieren te vinden die even niet mee willen werken en masseert deze totdat ze weer prettig aanvoelen.
Heerlijk voor mijn lijf en leden en na een bezoekje kan ik er weer even tegen aan.
Wat ook zo fijn is zijn de goeie gesprekken met hem. Zo hebben we het over het verschil tussen mannen
en vrouwen. Tijdens de behandeling laat hij mij een briljant filmpje van Mark Gungor “Men’s Brain vs Women brain” zien dat haarfijn uitlegt waar het grote verschil hem nu
inzit (http://www.youtube.com/watch?v=0BxckAMaTDc).
Ik herken mezelf gelijk in deze dame met een hoofd vol draadjes. Onontwarbare draden die én door elkaar heenlopen en ook nog eens met elkaar verbonden zijn. Dat voelt als complete chaos in mijn hoofd.
Thuis heb ik het erover met mijn lief. Herkent hij zich ook in het dozen systeem?
Hij beaamt van wel. En… hij heeft ook een lege doos, zoals zoveel mannen. Daarbij denkt hij aan niets. Niet aan boodschappenlijstjes, niet aan werk, niet aan de was.
Wauw, het bestaat dus echt. Ik ben enigszins jaloers op het feit dat hij een lege doos heeft waar hij heen gaat als hij rust wil. En ook zou ik zijn “slaap lekker” doosje willen lenen. ’s Avonds stapt manlief namelijk gewoon zijn bed in om te gaan slapen. Gewoon het doosje “bed” openen en snurken maar. Daarentegen heb ik pen en papier op mijn nachtkastje liggen om mijn hoofd “leeg” te kunnen schrijven.
Irene