Het is de 3e zondagmiddag van maart. We verzamelen op een parkeerplaats bij de pyramide van Austerlitz. Dik aangekleed, vooral tegen de gure koude oostenwind begroeten we elkaar en staan en te trappelen om warm te blijven. Er zijn mensen die het vanwege de temperatuur hebben laten afweten, maar wij zijn er en we hebben er zin in.
We gaan de bossen en heide rondom de piramide verkennen. Dorine vertelt ons dat deze piramide gebouwd is in de tijd van Napoleon, om de mensen van het leger in tijd van vrede aan het werk te houden. Het is een statig bouwsel dat je kunt beklimmen en bovenaan geeft het een ruim uitzicht over de regio.
De zon komt door en in het bos is de wind minder voelbaar. Het is zelfs aangenaam en de mutsen en sjaals kunnen even af of los. We stellen ons voor aan elkaar en wat ieders link met VakantieAnders is. Dat geeft vervolgens genoeg gespreksstof.
Het gedicht bij de grote beuk
Rondom een grote boom laten we ons door Dorine meenemen in een oefening met kijkers en luisteraars. Anders kijken naar de grote boom, wat zie je en welke woorden roept dat in je op. De luisteraars horen het, noteren de woorden en maken er een gedicht van.
Zeven
Vanuit oerkracht verbonden
Pezig
klauwen die vertakken
stevig, groot en kwetsbaar
Groei, wijs en eenheid!
In wisselende tweetallen lopen we samen verder. Mooie persoonlijke verhalen worden verteld, hoe je in het leven staat en wat belangrijk voor je is. In een veilige setting ontstaat er intimiteit en verbondenheid. Tussendoor attendeert Dorine ons op insectenhotels en groeisels in de natuur.
Dat sluit mooi aan op de oefening ‘fotografie’. In tweetallen, kijken observeren en doen wat de ander aangeeft. Het leidt tot wat hilariteit. Er is vertrouwen en overgave nodig om deze manier van kijken te kunnen doen. Het lukt en het is verrassend.
We komen bij de heide aan, het is er druk met mensen met kinderen en honden. We filosoferen over de denneboompjes tussen de heide, wat betekent dat? Wat kun je daaruit afleiden? Als het zo door groeit dan is er over een aantal jaar hier bos en geen heide meer. Zou dat de bedoeling zijn van het landgoedbeheer? Als er grote grazers als schapen of runderen zouden lopen hadden die de boompje opgegeten. We weten het niet, maar het is interessant om er zo over te praten.
Groei en verbinding
Als de zon weer wat lager staat koelt het weer af. We maken ons natuurschilderij. Een vast item tijdens deze wandelingen. Met uit het bos verzamelde takken, bladeren en andere voorwerpen maken we 3 schilderijen die alle drie een titel krijgen. ‘Verbinding’ heet er een en een ander heet ‘Groei’! Hoe toepasselijk.
We naderen de parkeerplaats,we zijn nu bijna 3 uur verder. Het was een mooie en fijne wandeling.
Voor de liefhebbers is er thee/koffie of iets anders warms in de uitspanning. Daar zijn we wel aan toe.
