Momenteel zitten we nog in de corona crisis en kijken uit naar versoepeling van alle maatregelen die nu van kracht zijn. Maatregelen waarvan ik eerst het gevoel kreeg niets meer te mogen… Inmiddels is iedereen wel enigszins gewend aan de maatregelen, maar we verlangen ook wel weer terug naar vroeger, toen alles nog normaal was… “Vroeger…”, wat klinkt dat lang geleden en “normaal”, wat is eigenlijk normaal? Is het normaal dat we, gejaagd door de winkels rennen, iedereen maar knuffelen en zoenen en dat we met honderden mensen in een bioscoop-, of theater zaal zitten, of met duizenden bij een popconcert in een stadion zijn..? Tja, vroeger wel.

De toekomst

De toekomst.. wil ik dat dat weer zoals vroeger wordt? Ik vind het nu wel fijn dat ik in de supermarkt meer ruimte voor mijzelf heb, dat er niet links en rechts geduwd wordt om maar zo snel mogelijk bij de kassa te kunnen zijn. Ik heb thuis ineens zin in klusjes waar ik “normaal” een hekel aan heb. Ik hoef niet meer te rennen naar verjaardagen en andere feestjes en hoef ik dus ook niet iedereen te zoenen of te knuffelen. Kortom normaal kwam ik altijd tijd te kort en nu heb ik tijd over. Het live contact met onze ouders, kinderen en vrienden, dat is nu uiteraard een groot gemis. Gelukkig kunnen we wel beeldbellen en dergelijke met elkaar, maar het is toch anders.

Wij-tijd

Mijn partner en ik werken in de zogenaamde vitale beroepen en wij kunnen niet thuis werken. Mijn partner is helaas langer van huis door minder rijdende treinen, maar die spaarzame tijd wordt wel goed besteed. Zodra we weer samen zijn, is er oprechte belangstelling voor hoe een ieder van ons de dag is doorgekomen. We eten laat, maar wel op het gemakje. We delen onze zorgen omtrent het coronavirus en bespreken wat we voor onze ouders en kinderen in deze tijd kunnen betekenen. Het samenzijn beleven mijn partner en ik nu intenser dan, jawel, “vroeger”. Ik besef inmiddels dat het leven vroeger best hectisch was. Het was een tijd waarin veel moest en er weinig “wij-tijd” was. Ik geniet nu dan ook van onze wij-tijd, hoe kort dit ook per dag is.

Vragen

Na 6 weken intelligente lockdown is er een klein kansje dat de corona maatregelen versoepeld kunnen gaan worden. Ik hoop dat de versoepeling niet te snel zal gaan, want meteen weer in de hectiek van vroeger belanden zal, mij in ieder geval, veel stress kunnen geven.., meer dan bij de invoering van deze lockdown, vrees ik. Stapje voor stapje weer terug, zodat ik bij ieder stapje voor mijzelf kan bepalen wat ik wel of niet van het oude weer helemaal terug wil. Ik wil de “wij-tijd” in onze relatie zeker behouden. Ik merk nu hoe ontspannend dit is, dat wij weer dichter bij elkaar komen, dat we meer open staan voor elkaar. Ik wil ook weer samen, of alleen op pad kunnen en leuke dingen ondernemen, maar wil ik wel weer in een bomvolle theaterzaal, of bioscoopzaal zitten…, of gaan we alternatieven zoeken? Verjaardagen…, moeten we echt naar alle verjaardagen, of gaan we daar keuzes in maken? Moeten we echt zoveel zoenen en knuffelen met feestjes, of gaan we dat alleen nog doen met de degene die we in ons hart dragen? Moeten we echt naar Verweggistan met een volgepropt vliegtuig? De tijd zal het leren.

Keuzes

De wij-tijd houden we hopelijk vol en alle andere ooit zo belangrijke afspraken en bijzaken, daar zal ik, of zullen we samen, keuzes in moeten gaan maken. Keuzes maken konden we voorheen uiteraard ook, maar dat waren we denk ik een beetje verleerd. Terug dus naar de vrijheid, geen vrijheid om vooral maar vanalles te doen en te ondernemen, maar de vrijheid om keuzes te maken in wat je wel of niet doet. Een overvolle agenda? Dat is en blijft hopelijk verleden tijd.

Ellen.