Opeens op een doordeweekse ochtend verschijnt er een berichtje op facebook waarin Luc en ik getagd worden. Natuurlijk ga ik het lezen en dan word ik even stil. Het is het verhaal van Gea, wat er met haar is gebeurd na een zomervakantie in 2013 bij ons in de Ardennen, wat er in haar is gebeurd en hoe ze daarna ermee is omgegaan.
Ik ben ontroerd door haar besef na twee jaar èn ik ben ontroerd door haar dankbaarheid voor ons voor het creëren van deze plek. Dat is voor ons weer een nieuwe stimulans om door te gaan om onze droom op deze plaats te realiseren. Een plaats waar iedereen kan en mag komen die er wil zijn. Een plaats waar je dat doet waar jij je goed bij voelt en waar je mag zijn zoals je bent. Ik voel me trots dat Gea dit zo op haar eigen manier invult en vorm geeft. Gea, dank voor je verhaal op facebook en dank dat we het hier ook mogen plaatsen.
‘Opeens realiseer ik me dat ik twee jaar geleden tijdens mijn VakantieAnders zomervakantie voor het eerst echt bewust enorm in contact ben gekomen met mijn ‘licht’, in de volksmond ook wel ‘verlichting’ genoemd. (Afschuwelijke term maar voor nu weet ik even niet hoe ik het anders zal noemen.) Alleen wist ik dat nog niet. En dat ‘weet’/zie ik pas sinds vanochtend! Sinds die vakantie ben ik anders gaan werken (ik dacht de hele tijd: “Dat gaat vast een keer fout!”, maar dat gebeurde niet), ik kwam in contact met massage, dans, Ewaldiaans lichaamswerk en heel veel warmte en liefde. En oh wat duurde het lang voordat ik weer in mijn ‘normale doen’ kwam … Maar inmiddels ‘weet’ ik dat die ándere ‘staat’, zoals ik mij op die vakantie voelde, mijn ‘normale staat’ is! Dáár gaat het over, dát is het. Alle clichés zijn waar: het is zo dichtbij dat je het niet ziet, het IS er al, je hoeft er niks voor te doen, je hoeft het alleen maar te zién, maar ja … Zolang dat niet gebeurt, tast je toch maar in het duister. En ik was er ook niet eens naar op zoek! Al dat gelul over verlichting: niet interessant voor mij! Ik wil(de) me alleen op een ‘bepaalde manier’ voelen en dát is het dus! Niet meer en minder. Het ‘is’ er gewoon. Uiteraard zal ik er op alle mogelijke manieren ‘uitgetrokken’ worden. Maar ik ga op pad …! Mét deze kennis en ervaring, misschien gaat het nooit meer weg.
Dank jullie hartelijk, iedereen die er (vaak onbewust) een bijdrage aan heeft geleverd! Speciale dank aan Carla Pleijers en Luc Anders die de omgeving hebben geschapen en GeertHenny Kleene, Henny Kleene, die mij die zomer een financiële bijdrage hebben gegeven waardoor ik naar België kon. Love you all, Gea’.
Carla.
