Het ‘drama’ dat ze feestdagen noemen

Ken je dat gevoel van onrust dat bezit van je neemt met alle feestdagen weer in het vooruitzicht? Bij mij begint het zo langzaam weer te kriebelen. De kerstliedjes worden alweer gedraaid en de spullen liggen al volop in de winkel. Als ik alleen al denk aan het gedoe om een kerstboom op te zetten, lijkt mijn systeem op slot te springen. Het halen van de boom en het gesjouw met dozen van de zolder naar beneden is bijna meer dan ik op kan brengen. Ik weet ook dat als de boom eenmaal staat ik zo blij ben als een kind. De lampjes en sfeer van de boom vol met engeltjes is iets waar ik enorm van kan genieten. Als de hobbel van de kerstboom eenmaal genomen is komt een nog grotere hobbel. De feestdagen zelf.

Ik sta voortdurend op scherp

Het is niet dat ik niet van mij familie houd. Maar de drukte en het lange tafelen is in de loop der jaren een beproeving geworden. Kerst vieren met een kind met autisme is nu eenmaal anders. Al zolang ik me kan herinneren zijn de kerstdagen hierdoor een enorme uitdaging. Hij gaat gewoon niet goed op al die veranderingen, verplichtingen en verwachtingen. Hierdoor sta ik als moeder voortdurend op scherp. Mijn antennes wagenwijd open om ieder signaal dat het mis kan gaan, op te vangen. Te zorgen dat de harmonie bewaakt wordt en begrip te kweken voor ieders uitspraken en handelen. Kerstmis is nooit echt ontspannen.

Ik maak een voor mij dapper besluit

En toch is er dit jaar iets veranderd. Ik ben veranderd. Deelnemen aan Vakantie Anders heeft me veranderd. Het heeft me weer in contact gebracht met de sprankel in mezelf. Heeft me mijn blijheid laten voelen. Heeft mijn hart open laten gaan en liefde laten ervaren. Het heeft me zelfbewuster gemaakt. Meer mij. Het heeft me zo veranderd, dat op het moment dat mijn zoon aangaf dit jaar geen zin te hebben in ‘het drama’ dat kerstdiner heet, dit iets in mij in beweging zette. Ik besefte dat ik een keus heb om uit de traditie van het gezamenlijke kerstdiner te stappen. Ervoor te kiezen om iets anders te gaan doen. En ondanks het stemmetje dat zegt dat ik dit voor mijn familie niet kan maken, neem ik een voor mij dapper besluit.

Een kopje koffie is ook prima

Op het moment dat ik mijn zoon vertel dat we niet naar het kerstdiner hoeven, dat we ook iets anders kunnen gaan doen, zie ik de opluchting in zijn ogen. Het feit dat hij een keuze heeft geeft hem ruimte. De keuze is snel gemaakt. We gaan naar de dierentuin. Heerlijk in ons ‘gewone’ kloffie genieten van vooral samenzijn. Geen uitgebreid kerstdiner, maar gewoon een frietje eten. Ik voel óók bij mij de druk wegvallen. In plaats hiervan ervaar ik rust en komt er een geluksgevoel binnenstromen. Door het besef dat ik steeds meer voor mezelf en mijn kinderen durf te kiezen voel ik de blijdschap bezit nemen van mijn hele lijf. Ik besef dat ik ten alle tijd de regie van mijn leven zelf in handen heb. Ook met de feestdagen. Een kopje koffie met de familie later op de dag is ook prima.

De aanloop naar de feestdagen voelt lichter dan dat het in jaren heeft gevoeld.Voor het eerst in jaren heb ik zin in de kerstdagen. En oud en nieuw, vier ik natuurlijk gewoon bij Vakantie Anders.